Cześć! To jest Jayeon.

Dzisiaj przyjrzymy się definicji i cechom JCF.

Czym jest JCF?

JCF to skrót od Java Collections Framework, czyli zbiór klas, które oferują standardowy sposób na łatwe i efektywne przetwarzanie dużych ilości danych. Oznacza to, że struktury danych do przechowywania danych i algorytmy do ich przetwarzania są ustrukturyzowane i implementowane jako klasy. Collections można traktować jako zbiory lub grupy danych.

Framework vs Library

Framework można określić jako "zbiór współpracujących ze sobą klas i interfejsów rozwiązujących określony problem w oprogramowaniu". Nie jest to gotowa aplikacja, ale raczej zadanie, które programista musi dokończyć. Z drugiej strony, biblioteka to po prostu zbiór narzędzi, z których można korzystać.

Aby dokładniej wyjaśnić różnicę między nimi, framework przejmuje kontrolę nad ogólnym przepływem, a użytkownik wstawia do niego potrzebny kod. W przypadku biblioteki to użytkownik tworzy ogólny przepływ i wykorzystuje ją.

Kontekst wprowadzenia JCF

Przed wprowadzeniem JCF standardowym sposobem grupowania obiektów Java (Collection) były tablice, wektory i tabele mieszające, a te kolekcje nie miały wspólnego interfejsu. W związku z tym, nawet jeśli te kolekcje miały taki sam cel, każda z nich musiała być zdefiniowana osobno. Ponadto każda kolekcja miała swoje własne metody, składnię i konstruktory, co utrudniało programistom ich używanie.

// Java program to demonstrate
// why collection framework was needed
import java.io.*;
import java.util.*;

class CollectionDemo {

    public static void main(String[] args)
    {
        // Creating instances of the array,
        // vector and hashtable
        int arr[] = new int[] { 1, 2, 3, 4 };
        Vector v = new Vector();
        Hashtable h
            = new Hashtable();

        // Adding the elements into the
        // vector
        v.addElement(1);
        v.addElement(2);

        // Adding the element into the
        // hashtable
        h.put(1, "geeks");
        h.put(2, "4geeks");

        // Array instance creation requires [],
        // while Vector and hastable require ()
        // Vector element insertion requires addElement(),
        // but hashtable element insertion requires put()

        // Accessing the first element of the
        // array, vector and hashtable
        System.out.println(arr[0]);
        System.out.println(v.elementAt(0));
        System.out.println(h.get(1));

        // Array elements are accessed using [],
        // vector elements using elementAt()
        // and hashtable elements using get()
    }

Jak widać w powyższym kodzie, pomimo tego, że celem jest dodanie i odczytanie elementów, każda z nich używa innej składni. Na przykład, dodanie elementu do wektora to addElement(), a do tabeli mieszającej to put().

Dlatego programiści Java zaprojektowali wspólny interfejs, aby rozwiązać ten problem, i to właśnie Java Collections Framework, o którym opowiadam dzisiaj. Co ciekawe, wraz z pojawieniem się JCF, wektor i tabela mieszająca stały się klasami dziedziczonymi, których dziś już się nie używa.

Zalety JCF

(1) Łatwe ponowne wykorzystanie kodu.

(2) Zapewnia wysokowydajne implementacje struktur danych i algorytmów, co zwiększa wydajność i jakość programów.

(3) Zapewnia interoperacyjność między niezwiązanymi ze sobą API.

(4) Skraca czas uczenia się i projektowania nowych API.

(5) Wspiera ponowne wykorzystanie oprogramowania. Dzieje się tak, ponieważ nowe struktury danych wykorzystujące JCF są ponownie używalne, a z tego samego powodu można tworzyć nowe algorytmy korzystając z obiektów wykorzystujących JCF.

Podsumowanie

Omówiliśmy znaczenie JCF, powody jego wprowadzenia i jego zalety.

W następnym odcinku omówimy strukturę hierarchiczną JCF.